Παρά το πλήθος των παράκτιων λαών από τους οποίους αναπτύχθηκαν διάφοροι σπουδαίοι αρχαίοι πολιτισμοί, εντός της Μεσογειακής λεκάνης, η Μεσόγειος θάλασσα δεν είχε εξαρχής και για πολλούς αιώνες μετά, κάποιο ιδιαίτερο όνομα. Ο Ηρόδοτος, για παράδειγμα, για την περιγραφή της χρησιμοποιεί επιμέρους ονόματα θαλασσών και κολπώσεων της. Άλλοι αρχαίοι Έλληνες αναφέρονται σε αυτήν περιφραστικά, είτε ως «προς τον έξω από τις Ηράκλειες στήλες εκτεινόμενο ωκεανό», είτε ως «την έσω από τις εν λόγω στήλες θάλασσα», όπως, για παράδειγμα, ο Στράβων που την ονομάζει: «η εντός και καθ’ ημάς λεγόμενη θάλασσα».

Ο προσδιορισμός αυτός υιοθετήθηκε αργότερα από τους Ρωμαίους οι οποίοι και τη μετέφρασαν ως «mare nostrum» (= ημέτερη θάλασσα) ή «mare internum» (= εσωτερική θάλασσα), καθώς και «Mare magnum» (= μέγιστη θάλασσα). Χιλιάδες χρόνια μετά και με κύριο σκοπό την περιβαλλοντική προστασία και την αειφόρο ανάπτυξη των παραλιών περιμετρικά της Μεσογείου, δημιουργείται ένα πρωτοποριακό και καινοτόμο εργαλείο, το πρότυπο Costa Nostrum ( = η ακτή μας), το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί τόσο σε δημόσιες όσο και σε «ιδιωτικές» παραλίες, αποφέροντας ποικίλα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη στους δήμους / περιφέρειες αλλά και στους ιδιώτες που θα το εφαρμόσουν – υιοθετήσουν.